می‌گریزی از من


درستْ مثلِ اسبی وحشی


رَمَنده از هر جنبشی در علف‌زار.


بمان!


قول می‌دهمْ نفس‌درسینه‌حبسْ


فقط نگاه‌اَت کنم

( رضا کاظمی )

درست، پشت نگاهش ایستاده بود

و چشم‌هایش می‌گفتند

چند ماهی‌ست، حلقه‌اش را گم کرده

و نیمی از تخت‌خوابش را



مردی چنین را

زنانِ بسیار دوست می‌دارند

زنانِ بسیار

که گم‌کرده‌های بسیارتر دارند

و هرچه بر زمین ببینند

برمی‌دارند.


=======

لیلا کرد بچه


 

دوست داشتن کسی که

معنی دوست داشتنت را نفهمد

درست مثل توضیح دادن قانون نسبیت

برای مادر بزرگت است

تو چانه میزنی و او بافتنی اش را می بافد...




"آلبرت انیشتین"

شاید كفش هاى پاشنه بلند مى پوشد

تا كمى به آسمان نزدیك شود!؟

سادگى را خوب درك كنى

نمى گویى؛

زن ها زیاد پیچیده اند!

وقتى آسمان ابرى ست

هزار دل هم داشته باشى

مى گیرند و وِلت نمى كنند.

حالا كافیست سیگارت را خاموش كنى

گلویت را صاف

درست به چشم هاى زن خیره شوى و به این فكر كنى

از خدا دو كاسه عشق خواسته اى

و او هم "چشم" گفته است!


(بهرنگ قاسمی)


 

تنهایی‌ام را با لیوان‌های روی میز اندازه می‌گیرم

جایت در نیمه‌های پُـر، خـالی‌سـت

در نیمه‌های خالی، خالی‌ست


دهانم را می‌بندد

تلخِ حرف‌هایی که از گوش‌های تو بزرگ‌ترند

چشم‌هایم را، خوابی عمیق که تعبیرش تو نیستی

و «نیستی» معلم سختگیری‌ست

که «میم مالکیّت» را

از تمام دستور زبان‌ها خط زده ا‌ست.



«شب به‌خیر عزیزش»

فردا، دیگر تو را به یاد نخواهم آورد

و هر دو نیمۀ لیوانت را کسی پر خواهدکرد

که از موقّتی بودنِ دستورهای زبان

چیزی نمی‌داند.


==========

از کتاب چرا که نبودی لیلا کردبچه


 

من


برکه‌ای آرام بودم


تو


کودکی بازیگوش.


یک سنگ پراندی،


رفتی


یک عمر

آشفته شد خواب‌اَم


====

از کتاب " سردم است؛ کمی آواز عاشقانه بخوان"

رضا کاظمی



 

برف پاک کن؛

جان می‌کَنَد …

باران،

اما

این سوی شیشه است! …


...

هر زنی

یک‌شب احساس می‌کند آنقدر عاشق است

که باید، باید، باید

یک‌نفر را به دنیا بیاورد و خوشبخت کند



مادران...

مادران اینگونه‌اند...



لیلا کردبچه


 

شبی اما

ماه تنها شبیه خودش بود

و آسمان از سر بیکاری

داشت صورتش را باد می زد

دوستت نمی داشتم ,چه می کردم؟

دنیا

برای ادامه ی زندگی

توجیه شاعرانه ای می خواست.


لیلا کردبچه 

زنها هرچقدر کوچیک باشن


اما مادرن و پناه مردها هستن


حتی دختر کوچولوها هم پناه باباهاشون هستند



" مصطفی مستور "