با تو نیستم ..!! تو نخوان ..!! با خودم زمزمه میکنم ...!!!

من خوبم . . . من آرامم . . . من قول داده ام

فقط کمی تو را کم آورده ام

یادت هست می گفتم در سرودن تو ناتوانم؟!

واژه کم می آورم برای گفتن دوستت دارمها؟

حالا تـمــــــــام واژه ها در گلویم صف کشیده اند !

با این همه واژه چه کنم؟

تکلیف این همه حرف نگفته چه می شود؟!

باید حرفهایم را مچاله کنم و بر گردن باد بیاندازم . . .

باید خوب باشم !!

من خوبم . . . من آرامم . . . من قول داده ام

فقط کمی بی حوصله ام !!

آسمان روی سرم سنگینی میکند . . .

روزهایم کش آمده . . .

هرچه خودم را به کوچه بی خیالی میزنم ، باز سر از کوچه دلتنگی در میاورم

روزها تمام ابرهای اندوه در چشمان منند ولی نمی بارند

چون . . .

من خوبم . . . من آرامم . . . من قول داده ام

تمام خنده هایم را نذر کرده ام که گریه ام نگیرد

اما شبها . . !!

وای از شبها . . .

هوای آغوشت دیوانه ام میکند !

موهایم بد جور بهانه دستانت را میگیرند !

تک تک نجواهای شبانه ات لا به لای موهایم مانده اند !

کاش لااقل میشد فقط شب بخیر شبها را بگویی تا بخوابم ؛

لالایی ها پیشکش . . !!

من خوبم . . . من آرامم . . . من قول داده ام

فقط نمیدانم چرا هی آه میکشم

آه

و

آه

و باز هم آه . . .

خسته شدم از این همه آه کشیدن . . .

شبها تمام آه ها در سینه منند !!

آن قدر سوزناک هستند که می توانم با این همه آه ، دنیا را خاکستر کنم

اما حیف که قول داده ام

من خوبم . . . من آرامم . . . .

فقط کمی دلواپسم !!

کاش قول گرفته بودم از تو

برای کسی از ته دل نخندی .

می ترسم مثل من عاشق خنده هایت شود

حال و روزش شود این . . .

تو که نمی مانی برایش ، آنوقت مثل من باید

آرام باشد . . . خوب باشد . . . و . . . قول داده باشد

بیچاره . . .

غم که می آید در و دیوار شاعر می شود

در تو زندانی رفتار شاعر می شود

می نشینی چند تمرین ریاضی حل کنی

خط کش و نقاله و پرگار ، شاعر می شود

تا چه حد این حرفها را می توانی حس کنی

حس کنی دارد دلم بسیار شاعر می شود

تا زمانی با توام ، انگار شاعر نیستم

از تو تا دورم ، دلم انگار شاعر می شود

باز می پرسی چطور اینگونه شاعر شد دلت ؟

تو دلت را جای من بگذار ، شاعر می شود

گرچه می دانم نمی دانی چه دارم می کشم

از تو می گوید دلم هر بار شاعر می شود


نــــجــــمه زارع