تنهایی ام را کسی شریک نیست

مطمئن باش ...

دست احتیاج به سمت تو که هیچ

 

 

به من گفت برو گورِت رو گم کن …

و حالا هر روز با گریه به دنبال قبر من می گردد !!!

کاش آرام پیش خودت و زیر زبانی می گفتی :

“زبانم لال !”

 

 

در پیچ و تاب های خطوط این سرزمین

زنانی شعر شده اند

که از قافیه هایشان

صدای تازیانه به گوش می رسد


(روزبه سوهانی)

 

 

 

 

خداوندا

من چيزی نمی بينم

آينده پنهان است ولی آسوده ام

چون تو را می بينم

و

تو همه چيز را . .

 

 

به انتهای بودنم رسیده ام…

اما …

اشک نمی ریزم…

پنهان شده ام پشت لبخندی که درد میکند…

 

غرورم شکست، دلم هم...

اما آنچه شنیدی صدای اینها نبود!

سقف آرزوهایم بود که بر سرم آوار شد...

 

 

 

 

انتقام کار من نیست ....


رهایت میکنم !


همین برایت بس است !!!

 

یک‌ لحظه تو را دیدم وُ

ابر شد.

حالا سال‌هاستْ مَشقِ آفتاب می‌کنم


( رضا کاظمی )

 

دوســــــت دارم با يكـــی بشـــينم صحــــــبت كـــنم . . .

بـــعـــدش تودلم نـــگـــم :

كـــاش بـــهـــش نمـــيگفتـــم !

 

 

محبوب من

زير باران كه مي روي

چتر را

بالاي سَرَت بگير

نمي توانم ببينم

باران ،

روي گونه هاي بي گناهت

لنگر مي زند ...!



محمد رضا صالحي


 

 

شاپری!

شهریور است

گفتم شاید دوباره هوس رفتن کرده باشی

آخر این طور که می گویند

در این حوالی

ساده تر از من برای گم کردن پیدا نمیشود

تعارف نمی کنم

مردم اینجا هم گاهی دلشان تـنگ می شود

اما از قرار هیچ کس مثل من

به دوری تو نزدیک و به نزدیکی تو دور نبوده است

بین خودمان باشد

دیگر تو هم برای شب های چشم به راه این شهر

هیچ پیغامی نمی فرستی

حتی از دیر ترین دور دست پنهان خیال هایت

سلامی شبـیه یک بوسه!!.

سیروس جمالی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

یک روز سطری از این شعر

مثل سوت قطاری از کنار گوشَت عبور می کند

واژه ها برایت دست تکان می دهند

خاطره ها

مثل آشنایان دورت به تو نزدیک می شوند

و فکر می کنی

چرا نبض این شعر برای تو اینقدر تند می زند ؟


- نگاهم می کنی

و چشم هایت چقدر خسته اند !

انگار از تماشای منظره ای دور برگشته اند –


نگاه می کنی به من

برفی که بر موهایم باریده

راه تمام آشنایی ها را بسته است

انگشتانم استخوانی تر از آن شده اند

که نوازشی را یادت بیاورند

و تمام این سال ها

آنقدر میان خطوط موازی دفترم

دست به عصا راه رفته ام

که بردن نامت کمر واژه هایم را خواهد شکست


نگاه می کنی به خودت

که پس از سال ها دوباره از دهان زنی بیرون آمده ای

و لرزش لب هایش را انکار می کنی

میان سطرهایش راه می روی

و پاهای بیست و چند سالگی ات را انکار می کنی


واژه ها

دوباره برایت دست تکان می دهند

خاطره ها

مثل آشنایان نزدیکت از تو دور می شوند

و این شعر

برای همیشه حافظه اش را از دست می دهد .


لیلا کردبچه 

 

 

 

 

 

حسرت

چیزی نیست که من بخورم

حسرت

اون چیزیه که به دلت میذارم … !!!

 

 

نـه جادوگری ,

نـه تردسـت ,

تو حـتی پیغمـبر هـم نیستی ,

اما نمیـدانـم چگـونـه با چشمـانـت معجـزه میکنی ..

 

 

ﺧﯿﻠــــــــﯽ ﺣﺮﻑ ﺍﺳﺖ


ﮐﻪ ﺗـــــــــﻮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﮔﻠﻮﯾﺖ..

ﺧﺎﺭﯼ ﮐـﺸﻨﺪﻩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻨﯽ!!...

... ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ " ﺑﺪﺍﻧﯽ "

ﺣﺘﯽ یک ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻋﻤﺮﺵ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﻮ ...

" ﺑﻐــــــﺾ " ﻫﻢ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ!!!.

 

 

گاهی آدم میماند بین بودن یا نبودن !

به رفتن که فکر میکنی ؛

اتفاقی میفتد که منصرف میشوی ....

میخواهی بمانی ،

رفتاری میبینی که انگار باید بروی !

این بلاتکلیفی خودش کلی جهنم است ...

 

 

 

 

دستم خالیست ازبودنِ تو...

اما دلم ، تا دلت بخواهد؛

از تو، پُر است ...!

 

 

 

تفاوت را ببین...!

تو از کنار من بی تفاوت عبور می کنی...

و من وقتی رد پایت را می بینم بغض میکنم...

 

 

شکستم


نه آن زمان که رفتی ..


همان وقت که گفتی می روی ..

 

 

 

کسی که نگاهت را نمی فهمد


توضیح های طولانی ات را هم نخواهد فهمید!!!!

 

 

 

‌قصه نمی‌گفت مادر بزرگ،

تو را می‌گفت، که روزی از دورها می‌آیی.

مُرد. پیر شدم. نیامدی

کاش قصه می‌گفت مادر بزرگ!

( رضا کاظمی )

 

به سقف اتاق ات

مهتابی نقره ای آویخته ام

تا اگر آمدی

پایت به گلدان نگیرد

از خواب بپرم

ببینم خواب دیده ام!

( رضا کاظمی )

 

شما یادتون نمیاد زيره گنبد کبود ..

دو تا عاشق بودن و کلي حسود!!!

تقصير همون حسودا بود که الان شده ..

يکي بود يکي نبود!

 

سراغِ تو را

از شعرهای من می‌گیرند همه

حال آن‌که من هنوز

خودم تو را ندیده‌اَم!

( رضا کاظمی )

 

آمدی بشنوی بمانی

آمدی شنیدی، رفتی!

حالا سال‌هاست دیگر

کسی از لب‌هام نشنیدَه‌ست:

 

'دوستت دارم'

( رضا کاظمی )