یک روز سطری از این شعر

مثل سوت قطاری از کنار گوشَت عبور می کند

واژه ها برایت دست تکان می دهند

خاطره ها

مثل آشنایان دورت به تو نزدیک می شوند

و فکر می کنی

چرا نبض این شعر برای تو اینقدر تند می زند ؟


- نگاهم می کنی

و چشم هایت چقدر خسته اند !

انگار از تماشای منظره ای دور برگشته اند –


نگاه می کنی به من

برفی که بر موهایم باریده

راه تمام آشنایی ها را بسته است

انگشتانم استخوانی تر از آن شده اند

که نوازشی را یادت بیاورند

و تمام این سال ها

آنقدر میان خطوط موازی دفترم

دست به عصا راه رفته ام

که بردن نامت کمر واژه هایم را خواهد شکست


نگاه می کنی به خودت

که پس از سال ها دوباره از دهان زنی بیرون آمده ای

و لرزش لب هایش را انکار می کنی

میان سطرهایش راه می روی

و پاهای بیست و چند سالگی ات را انکار می کنی


واژه ها

دوباره برایت دست تکان می دهند

خاطره ها

مثل آشنایان نزدیکت از تو دور می شوند

و این شعر

برای همیشه حافظه اش را از دست می دهد .


لیلا کردبچه 

 

 

 

 

 

حسرت

چیزی نیست که من بخورم

حسرت

اون چیزیه که به دلت میذارم … !!!

 

 

نـه جادوگری ,

نـه تردسـت ,

تو حـتی پیغمـبر هـم نیستی ,

اما نمیـدانـم چگـونـه با چشمـانـت معجـزه میکنی ..

 

 

ﺧﯿﻠــــــــﯽ ﺣﺮﻑ ﺍﺳﺖ


ﮐﻪ ﺗـــــــــﻮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﮔﻠﻮﯾﺖ..

ﺧﺎﺭﯼ ﮐـﺸﻨﺪﻩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻨﯽ!!...

... ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ " ﺑﺪﺍﻧﯽ "

ﺣﺘﯽ یک ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻋﻤﺮﺵ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﻮ ...

" ﺑﻐــــــﺾ " ﻫﻢ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ!!!.

 

 

گاهی آدم میماند بین بودن یا نبودن !

به رفتن که فکر میکنی ؛

اتفاقی میفتد که منصرف میشوی ....

میخواهی بمانی ،

رفتاری میبینی که انگار باید بروی !

این بلاتکلیفی خودش کلی جهنم است ...

 

 

 

 

دستم خالیست ازبودنِ تو...

اما دلم ، تا دلت بخواهد؛

از تو، پُر است ...!

 

 

 

تفاوت را ببین...!

تو از کنار من بی تفاوت عبور می کنی...

و من وقتی رد پایت را می بینم بغض میکنم...

 

 

شکستم


نه آن زمان که رفتی ..


همان وقت که گفتی می روی ..

 

 

 

کسی که نگاهت را نمی فهمد


توضیح های طولانی ات را هم نخواهد فهمید!!!!

 

 

 

‌قصه نمی‌گفت مادر بزرگ،

تو را می‌گفت، که روزی از دورها می‌آیی.

مُرد. پیر شدم. نیامدی

کاش قصه می‌گفت مادر بزرگ!

( رضا کاظمی )

 

به سقف اتاق ات

مهتابی نقره ای آویخته ام

تا اگر آمدی

پایت به گلدان نگیرد

از خواب بپرم

ببینم خواب دیده ام!

( رضا کاظمی )

 

شما یادتون نمیاد زيره گنبد کبود ..

دو تا عاشق بودن و کلي حسود!!!

تقصير همون حسودا بود که الان شده ..

يکي بود يکي نبود!

 

سراغِ تو را

از شعرهای من می‌گیرند همه

حال آن‌که من هنوز

خودم تو را ندیده‌اَم!

( رضا کاظمی )

 

آمدی بشنوی بمانی

آمدی شنیدی، رفتی!

حالا سال‌هاست دیگر

کسی از لب‌هام نشنیدَه‌ست:

 

'دوستت دارم'

( رضا کاظمی )

 

لطفن این شعر را

آهسته بخوانید.

روویِ سطرِ آخرِ گریه‌هاش

خواب رفته است شاعر!


( رضا کاظمی )

 

 

 

همینــــــکه آرزوهایــــم را خـــــاک

کـــــردم

به آرامش رسیـــدم

چــــه ســــاده بود خوشبختــــی…

تو که نه بوده ای ...

نه هستی ...

نه خواهی بود ...

پس نمی بینی ...

پس نمی دانی ...

پس قضاوت نکن

باور کن...

این روح خسته را

جای طعنه ی تو نیست

 

خنجری داد به دستم که : بکش!

گفتمش: مطمئنی؟!

گفت: بکش!

گفتمش: راه دگر نیست جز این؟!

گفت: آخرین راه همین است!بکش!

... کشتمش..!

واپسین لحظه به من گفت: مرا؟!

گفتمش: پس چه؟!

به زمین خورده و گفت: این فاصله را

 

 

وقتــــی مــی گویـــم :

برایـــم دعــا کــــن !

یـــعنـــی : کـــم آورده ام ... !!!

پس دعا کنید

 

 

آدمای ساده....

آدمای بی غل و غش....

آدمای راستگو....

خیلی زود و خیلی راحت عاشق می شن...

خیلی راحت احساسشون رو بُروز میدن.....

خیلی راحت بهت می گن که دوستت دارن....

خیلی دیر دل می کنن....

خیلی دیر تنهات می ذارن....

اما.....

وقتی زخمی بشن...

ساکت می شن...

اون موقع تنهات می ذارن....

خیلی راحت میرن....و....

دیگه هم بر نمی گردن.....

 

.... و چه زود سال ها گذاشت.

یادت که هست؟ در تمام این سالها گاه و بیگاه نم نم بارانی می زد

پنجره‌ای تر می شد, پرنده ای از سر شاخه می پرید...


این ها را که خودت میدانی..

آنچه نگفته بودم این بود

که بس که زیر این نم نم باران نشستم

رنگ دلتنگی از دل تنگم شسته شد.

از تو چه پنهان

در گذر این سالها به این هوای بارانی دل بستم!

و چه زود دلبستگی ها جای دلتنگی ها را پر کردن

 

مثل همیشه برای

 

"تـــــــــو"

 

...مینویسم...

 

"تـــــــــو"

 

به نیت هرکه دوست داری

 

...بخوان...

 

ﺳﺮ ﻭ ﺗﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺰﻧﻢ،

ﺑﺎﺯ ﻫﻢ

ﺗﻮﯾﯽ

ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﻡ

ﺗﻪِ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ ...

ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺯﺍﺩﻩ

ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺵ ... ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺷﻌﺮ

ﺍﺯ ﺑﺲ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﯽ

ﯾﺎ ﻣﺮﺍ ﮔﻢ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ ...

ﻭ ﯾﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺎ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺳﭙﺮﺩ!

ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﮕﯽ ﻫﺎﺳﺖ ...

رامینا سلطانی

 

من یک عذرخواهی به خودم بدهکارم!

برای اینکه احساساتی بودم

برای اینکه غرورم راشکستم

برای اینکه انسان بودم...

 

ای کاش برمیگشتی

نمی خواهم همه چیز را مثل گذشته کنم

حتی نمیخواهم بمانی

فقط ای کاش بر میگشتی و من میرفتم

این قانون است

آنکس که اول میرود

برنمیگردد

 

 

 

بعضی وقت ها .. چنان کیشت میکنند ...

که سالهای سال مـــــــــــــات می مانی....