من و تو دوتا پرنده، تو قفس زندونی بودیم

جای پر زدن نداشتیم، ولی آسمونی بودیم

ابر و باروونو می دیدم، اما دنیامون قفس بود

چشم به دور دستا نداشتیم، همینم واسه ما بس بود

اما یک روز اونایی که ما رو باهم دوست نداشتن

تو رو پر دادنو جاتم، یه دونه آیینه گذاشتن

منه خوش باور ساده، فکر میکردم روبرومی

گاهی اشتباه میکردم، من کدومم تو کدومی

با تو زندگی میکردم، قفس تنگ و سیاهو

عشق تو از خاطرم برد، عشق پر زدن تا ماهو

اما یک روز باد وحشی، رویاهامو با خودش برد

قفس افتاد و شکستو، آینه افتاد و ترک خورد

تازه فهمیدم دروغ بود، دنیایی که ساخته بودم

دردم از اینه که عمری، خودمو نشناخته بودم

تو توو آسمونا بودی، با پرنده های آزاد

منه تن خسته رو حتی، یه دفعه یادت نیفتاد

حالا از قفس شکسته، راه آسمون شده باز

اما تو قفس نشستم، دیگه یادم رفته پرواز

آهنگ پرواز با صدای سیاوش قمیشی عزیز

 

 

حسودم،
به انگشت‌هایت
وقتی موهایت را مرتب می‌کنند
حسودم،
به چشم‌هایت
وقتی تو را در آینه می‌بینند
و حسودم،
به زنی که رد شدن از لنزهای رنگی‌اش
رنگ پیراهنت را عوض می‌کند

چه‌کار کنم؟
من زنِ روشنفکری نیستم
انسانی غارنشینم،
که قلبم هنوز در سرم می‌تپد؛
- که بادی که پنجره‌های خانه‌ام را به هم می‌کوبد،
روزی اگر موهای دیگری را پریشان کرده باشد چه؟
و بارانی که باریده و نباریده تورا یادم می‌آورد،
روزی اگر دیگری را یادت بیاورد چه؟ -

حسودم
و هی می‌ترسم از تو
از خودم
از او
می‌ترسم و هی شماره‌ات را می‌گیرم
و صدای زنی ناشناس
که شاید عطر تو از گل‌های پیراهنش می‌چکد
که شاید بوی تو از انگشتانش می‌چکد
که شاید حروف نام تو از لبانش می‌چکد
هر لحظه از دسترسم دورترت می‌کند

تو دور می‌شوی
من
فرو
می‌روم در غار تنهایی‌ام
کنار وهمِ خفاشی که این روزها
دنیایم را وارونه کرده‌ست.
 
لیلا کردبچه

بازمی‌گردی،

اما آن‌قدر دیر

- مثلن در یک زنده‌گیِ دیگر -

که پرنده‌ای شده باشم

دوباره سرگردانِ جفت خویش!

( رضا کاظمی )

سرمای پاییز و برگ ریزان ...

از سمت فرودگاه شروع میشود

زودتر برگرد جانم

بهار را ، در چمدانت برده ای


(مهران پیرستانی / پاییز 92 )


 

دیوار مست و پنجره مست و اتاق مست!

این چندمین شب است که خوابم نبرده است

رؤیای «تو» مقابل «من» گیج و خط خطی

در جیغ جیـــــغ گردش خفّاش های پست

رؤیای «من» مقابل «تو» - تو که نیستی!-

[دکتر بلند شد... و مرا روی تخت بست]

دارم یواش یواش... که از هوش می رَ... رَ...

پیچیده توی جمجمه ام هی صدای دست ↓

هی دست، دست می کنی و من که مرده ام

مردی که نیست خسته شده از هرآنچه هست!

یا علم یا که عقل... و یا یک خدای خوب...

-«باید چه کار کرد تو را هیچ چی پرست؟!»

من از... کمک!... همیشه... کمک!... خسته تر... کمک!!

[مامان یواش آمد و پهلوی من نشست]

-«با احتیاط حمل شود که شکستنیـــــ...»

یکهو جیرینگ! بغض کسی در گلو شکست!

سید مهدی موسوی

دوستت دارم گفتن تو

عجیب ترین کلمات جادویی دنیا هستند

کافی است بگویی 

دوستم داری

و من تا صد سال دیگر هم

وقتی به این دوستت دارمی که گفتی 

فکر کنم

در دلم باران ببارد

و عشق جوانه بزند

واقعا 

اگر تو دوستم داشته باشی

دنیای من 

بدون هیچ گلی

گلستان می شود

 

گفتم خدایا دشمنانم را بگیر از من!

این‌گونه شد دیگر ندیدم دوستانم را

 

 

در حسرت دست هایت

تا ابد ناتمام می مانم

چون پازلی

که فقط تو

می توانستی آن را تمام کنی

کاظم خوشخو

 

اگـر بیـــایی

ایــن خـــون ِ دل ،خـــوردنـــهـا را

تـــلـافی نمـیـــکنـم

آنـقـــــدر عاشــــقت میـکنـــــم

کـه دیــگـر نتــــوانـــی

هــــرگــز بــــروی…
.

 

خـבاحـافـظ تــآبــستاטּ !



فــقــط یاבت بـاشـב ؛



روزهـاے گــرمـت ؛



بہ سرבے گـذشــت .

 

 

چــــرا آدم هـــــا نمیــــــدونن

بعـــــضی خـــــداحـــافظــی هــــا

یعـــنی:

نـــــذار بـــــرم ..

یعـــــنی بــــرم گــــــردون ؛

ســــــفت بغـــــلم کن ،

ســــــرمـــو بچـــــسبون بـــــه سینــــــتو بــــگو :

خــــــداحافـــظ و زهــــر مـــار !

بیـــــخود میــــکنی !!!

مـــــــگه میـــــــزارم بــــری!!!

 

چه حسه خوبیه

شبا موقع خواب عشقت سرشو بذاره رو دستای مردونت

با موهاش بازی کنی

چشماشو ببوسی…..ا

اروم اروم تو بغلت خوابش بگیره

ولی تو هنوز بیداری

دوست داری فقط نگاش کنی

همینطوری که داری نگاهش میکنی

اشکات سرازیر بشه

تو دلت پیش خودت بگی

نباشی ….میمیرم

..