یک روز سطری از این شعر

مثل سوت قطاری از کنار گوشَت عبور می کند

واژه ها برایت دست تکان می دهند

خاطره ها

مثل آشنایان دورت به تو نزدیک می شوند

و فکر می کنی

چرا نبض این شعر برای تو اینقدر تند می زند ؟


- نگاهم می کنی

و چشم هایت چقدر خسته اند !

انگار از تماشای منظره ای دور برگشته اند –


نگاه می کنی به من

برفی که بر موهایم باریده

راه تمام آشنایی ها را بسته است

انگشتانم استخوانی تر از آن شده اند

که نوازشی را یادت بیاورند

و تمام این سال ها

آنقدر میان خطوط موازی دفترم

دست به عصا راه رفته ام

که بردن نامت کمر واژه هایم را خواهد شکست


نگاه می کنی به خودت

که پس از سال ها دوباره از دهان زنی بیرون آمده ای

و لرزش لب هایش را انکار می کنی

میان سطرهایش راه می روی

و پاهای بیست و چند سالگی ات را انکار می کنی


واژه ها

دوباره برایت دست تکان می دهند

خاطره ها

مثل آشنایان نزدیکت از تو دور می شوند

و این شعر

برای همیشه حافظه اش را از دست می دهد .


لیلا کردبچه 

حسرت

چیزی نیست که من بخورم

حسرت

اون چیزیه که به دلت میذارم … !!!

نـه جادوگری ,

نـه تردسـت ,

تو حـتی پیغمـبر هـم نیستی ,

اما نمیـدانـم چگـونـه با چشمـانـت معجـزه میکنی ..

ﺧﯿﻠــــــــﯽ ﺣﺮﻑ ﺍﺳﺖ


ﮐﻪ ﺗـــــــــﻮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﮔﻠﻮﯾﺖ..

ﺧﺎﺭﯼ ﮐـﺸﻨﺪﻩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻨﯽ!!...

... ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ " ﺑﺪﺍﻧﯽ "

ﺣﺘﯽ یک ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻋﻤﺮﺵ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﻮ ...

" ﺑﻐــــــﺾ " ﻫﻢ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ!!!.

گاهی آدم میماند بین بودن یا نبودن !

به رفتن که فکر میکنی ؛

اتفاقی میفتد که منصرف میشوی ....

میخواهی بمانی ،

رفتاری میبینی که انگار باید بروی !

این بلاتکلیفی خودش کلی جهنم است ...

دستم خالیست ازبودنِ تو...

اما دلم ، تا دلت بخواهد؛

از تو، پُر است ...!

تفاوت را ببین...!

تو از کنار من بی تفاوت عبور می کنی...

و من وقتی رد پایت را می بینم بغض میکنم...