لطفن این شعر را

آهسته بخوانید.

روویِ سطرِ آخرِ گریه‌هاش

خواب رفته است شاعر!


( رضا کاظمی )

 

 

 

همینــــــکه آرزوهایــــم را خـــــاک

کـــــردم

به آرامش رسیـــدم

چــــه ســــاده بود خوشبختــــی…

تو که نه بوده ای ...

نه هستی ...

نه خواهی بود ...

پس نمی بینی ...

پس نمی دانی ...

پس قضاوت نکن

باور کن...

این روح خسته را

جای طعنه ی تو نیست

 

خنجری داد به دستم که : بکش!

گفتمش: مطمئنی؟!

گفت: بکش!

گفتمش: راه دگر نیست جز این؟!

گفت: آخرین راه همین است!بکش!

... کشتمش..!

واپسین لحظه به من گفت: مرا؟!

گفتمش: پس چه؟!

به زمین خورده و گفت: این فاصله را

 

 

وقتــــی مــی گویـــم :

برایـــم دعــا کــــن !

یـــعنـــی : کـــم آورده ام ... !!!

پس دعا کنید

 

 

آدمای ساده....

آدمای بی غل و غش....

آدمای راستگو....

خیلی زود و خیلی راحت عاشق می شن...

خیلی راحت احساسشون رو بُروز میدن.....

خیلی راحت بهت می گن که دوستت دارن....

خیلی دیر دل می کنن....

خیلی دیر تنهات می ذارن....

اما.....

وقتی زخمی بشن...

ساکت می شن...

اون موقع تنهات می ذارن....

خیلی راحت میرن....و....

دیگه هم بر نمی گردن.....

 

.... و چه زود سال ها گذاشت.

یادت که هست؟ در تمام این سالها گاه و بیگاه نم نم بارانی می زد

پنجره‌ای تر می شد, پرنده ای از سر شاخه می پرید...


این ها را که خودت میدانی..

آنچه نگفته بودم این بود

که بس که زیر این نم نم باران نشستم

رنگ دلتنگی از دل تنگم شسته شد.

از تو چه پنهان

در گذر این سالها به این هوای بارانی دل بستم!

و چه زود دلبستگی ها جای دلتنگی ها را پر کردن

 

مثل همیشه برای

 

"تـــــــــو"

 

...مینویسم...

 

"تـــــــــو"

 

به نیت هرکه دوست داری

 

...بخوان...

 

ﺳﺮ ﻭ ﺗﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺰﻧﻢ،

ﺑﺎﺯ ﻫﻢ

ﺗﻮﯾﯽ

ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﻡ

ﺗﻪِ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ ...

ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺯﺍﺩﻩ